Tanımsız #1

    Ateş. Çocukluğumdan beri hayran olmuşumdur. Saf güçlü ve mükemmel. Fazla oynaşmaya gelmez ama bir yere kadar oynanılabilir. Ne üstünüzde istersiniz nede hayatınızdan çıkmasını . Bilirsiniz çok yaklaşırsanız canınızı yakar ama uzaklaşırsanız üşürsünüz... Özlemini çekersiniz hersaniye ve dersiniz içinden "keşke yanımda olsaydı". Ne zaman bir yerde ateş yaksam hep denerim ne kadar yakın kalabileceğim ona diye sarı alevleri elimi tutmak için uzandığında hep kaçırmak zorunda kaldım elimi. Bakarken ona bütün sorunlarım ateşe öylesine atılmış bir gazete kağıdı gibi yanıp tutuşuyor.

İşte orada diyorum ne zaman bir yanan ateş görsem... Tam anlamıyla bir gösteri var orada çıkardığı sesleriyle sarısı kırmızısı ile farklı renklerini bazen ve o insanı saran ince is kokusu. Seviyorum ona bakmayı onun yanında durup bana sunduklarını almayı içinde acıda olsa.