Kısır Döngü

Gene kendimi burda buldum eski anlıların dolu olduğu oda daha önce kim bilir kaç defa yaptım gene yapıyorum. Karanlıkta durup ateşi izliyorum ne kadar duru özgün. Göğüsümdeki ağırlığı artık daha çok hissediyorum ama ne fark eder birazdan kurtulucam ondan yada umit ediyorumki kurtulucam. Kafamı öne eğiyorum gözlerim karanlığa alışınca eskilerin resimleri üstleri aydınlanıyor. Biraz tebessüm geliyor yüzüme önüme dönüyorum elimi göğsüme götürüyorum. ELimi daldırıyorum içeri sıcak ve ritmik olarak kığırdayan objeyi elime alıyorum dışarı çıkartıoyrum. Boşalan kısma ateş yandığı halde soğuk olan odanın havası doluyor. Biraz duraksıyorum bu oda niye bu kadar soğuk diyorum kendime koskoca ateş yanıyor sonra aklıma geliyor o ateşin orda olmasının nedenini. Sadece yok etmek esasında eskilerin hiç orda olmaması lazım ama onları ateşe atıcak kadar cesurmuyum belkide ateşi bir anda boğmak istemiyorum yavaş yavaş... Elimde ki obje ye dikkatimi yoğunlaştı suratımdaki tebessüm önce çirkin bir gülümsemeye sonrada duygusuz bakışlara dönüştü ateşe sırtımı döndüm bir adım attım kapıya doğru. Objeye baktım çiğerlerimdeki havayı dışarı saldım kafamı aşağı eydim ve onu omzumun üstünden ateşe attım... Kapıyı açtım dışarı çıktım alıştığım karanlığa döndüm geri....
Devam edicek...