Özgürlük

Özgür kalmak istiyorum, geçmisin hayaletlerinden kurtulmak... Her zıtlıkta, her güçsüz anımda korkularım elegecirmesin beni bir çıkış bulmam lazım özgür kalmam lazım.

Uyan Artık

Kim bilir hangi dip köşelerde uyudun kaldın... Tam uyanıcakken kimbilir başka hangi sebepten tekrar o köşeye atıldın... Kalk artık uyan artık... Kalbinin derinliklerindekileri dök artık... Ağlıyacak sebebin çok ama kaldır kafanı en arsız gülümsemenle hepsine ve herkeze karşı uyan ve kendine gel... Göz yaşların dökülürken gülmeye devam etki bilsinler ne kadar güçlü olduğunu, anlasınlar senin varlığını... Görebilsinler dünyayı senin gözlerinden ve senin gözlerinden görürken dünyayı sana ait göz yaşları aksın...

Bu bir veda yazısı.

Yakmış olsanda köprüyü bir ucu halen benim tarafımda ayakları duruyor halen. Kimi zaman bir yara kimi zaman hoş birkaç anı şeklinde. Arada sırada baksam uzaktanda olsa görebilyorum neler olduğunu yada gördüğümü düşünüyorum. Köprünün orda durmasını halen sana ulaşmayı istesemde köprü yok artık yıkanıda ben değilim. Zamanla insan anlıyor aslında herşeyin çok önceden bittiğini geri kalanın bir aldatmaca olduğunu. Zaman o ayakların niye orda olduğunu unutturuyor ayaklar anlamsızlaşıyor olmayan köprünün önünde durup hayıflanmaya gerek duymuyor insan silerken arada geçen iyiyide kötüyüde köprünün geriye kalan ayaklarıda siliniyor. Eminim çok yakında geriye sadece blultlu görüntüler kalıcak hatırlandığında bir dudak bükümüyle ufak bır sızı yaratan...

Uyku

Sırtım uzanmış soğuk kirli zemine etrafımda hayatın gürültüleri. Sevmesemde seni bana lazımsın şu anda. Gecenin bir yarası esir almış beni sen ve sana sahip olduğumun hayali... Ben bir adım attıkça sana sen kaçıyorsun seni yakalamak içün tüm gece savaşa bilirim. Hep kaçarsın sen ama ozaman bunuda bilirim. Biliyorum biticek bu kovalama güneş doğarken ben bırakcağım senin için savaşmayı işte o zaman sen bana geliceksin uyku sarıcaksın dört bir yanımı seni artık istemediğim halde.

Kalbim...

Sahipsiz bir ev gibi kapısı penceresi kırık... Kimi zaman üşümüş misafirleri olur konuk olurlar sorgusuz sualsiz ısınırlar güçlerini toplarlar ve içine eder giderler.

Tanımsız #6

Eskiden gelenlerin o tatlı sesi, yenilerin o iç ısıtan gülümsemesi birine açılsan ne olur? Sus kalbim... Duygularını o kadar bastırmışsınki artık kime ne hissettiğinin farkında değilsin. Halbuki birazcık dikkat etsen! Sus kalbim... Çok mu ağır geliyor beni taşımak benliğinde çok mu acı çektiriyorum sana ? Sus kalbim. Konuşma daha fazla güçüm yok senin ihtiyaçlarını sağlamaya... Yorgunum artık senin yolunda yürümeye hayal kırıklarıyla doldurdun hayatımı... Bitmek bilmeyen ızdıraplar yaşattın bana ve her defasında her seferinde ikna ettin beni bu sefer farklı olucak diye ... Sen sadece dur artık orda aklım ve mantığım artık kontrolde. Hislerim duracak bir kenarda aynı üzerinde yılların tozu birikmiş biblolar gibi...

Tanımsız #5

Kaçınılmazdı yaşadıklarımız belki yada kaçamadıklarımız... Kimbilir? Sen ve ben devam ederken hayatımıza yaşadıklarımız yitip giderdi birimiz için güzel birimiz için kötü anılar olarak.. Hangimiz için daha zor bu anılarla yaşamak ? Hangimiz gözlerini kaçıracak ? Hangimiz en sahte mutluluğunu takınacak tekrar karşılaştığımızda ?!

Tanımsız #4

Gözlerim ufku tararken güneşin batışı vardı görüntüde... Selamlıyordu geceyi karanlığı ve hüzünü... Kızılın mavi ile buluştuğu noktaya çevirdim rotamı kaçınılmazı geciktirebilmek için.... Biraz daha aydınlık ve mutlu kalabilmek için... Gözlerim halen ufukta karanlık sararken dört bir yanımı....

"O"

O herşeyi kendi yanında görüp
Almak istediğini alır
Başka sey düşünmez
Beni unuturdu
Onun her anı heyecan dolu
Beni üzdüğü zamanlarda bile
Yokluğunu hissetmek
Beni korkuturdu
Ben herşeyi onun için, onun
Yanında yaparken
O hepsine uzaktan bakardı bir yabancı gibi
Her sözümü dinliyor gibi
Beni kandırırken
İçinden geçen binlerce ses bastırırdı sesimi
O her günü yeni bir umutla
Bekler gibi görünür
Yarına inanmaz, beni avuturdu
Onun her anı heyecan dolu
Beni üzdüğü zamanlarda bile
Yokluğunu hissetmek
Beni korkuturdu

Tanımsız #3

Yeni bir sayfa her defasında dedim kendi kendime.... Her seferinde yeni sayfada eski sayfaların hayaleti kovaladı beni.... O hayaletler eski sayfaları yazarken bastırılarak yazılan güzel anılarıdı... İzleri geçmişti yeni sayfalara o güzel anıların... Bazen bir dokunuş bazen sayfaya farklı bir açıdan bakış bütün o anıları yeniden yaşatıyordu... Belkide o yüzden herseferinde aynı anıları yazmak ve yaşamak istedim... Her denememde izlerin arasında saklanan kötü anılar tekrar çıktı karşıma... Sanki geçimişten kopyalanmış gibi....

Yeni bir sayfa açıyorum tekrardan artık sensiz olduğuna emin oluncaya kadar... İzlerin silininceye kadar sayfalarımdan çeviriyorum yaprakları gerekirse defterin sonunu bulucak olsamda.