Bahar

Bugün bahar geldi... Hava çok güzeldi... Esasında bugün dışarıda -20 derece olsabile benim için güzeldi çünkü gerçekten gerçeklerin farkına varışımın ilk günüydü. Bugün güzeldi istediğim gibiydi bu saat itibariyle öylede devam ediyor... Bugün güzeldi çünkü gerçekten güzel şeyler yaşayacağıma inandığım günlerin ilk ışıklarını gördüm umarım o ışıklar bana doğru yolu gösterir ve istediğime ulaşırım...

Deniz

Bu son olucak...

Denizde yüzmek nasıldır biliriz hepimiz üstü sıcak altı soğuk ayaklarımızı dipe sokmamaya çalışırız yüzerken... Açıklarda yüzüp üşüyüp geri dönerken hep sahil kısmı daha sıcak gelir sanki jakuzi gibi orda biraz tembellik yapar ısınırız. Şu anda kendimi öyle hissediyorum. O kadar çok üşümüşümki o sıcak alandan hiç çıkasım yok ne kumsalın yakan sıcaklığına nede açıkların soğukluğuna dönesim yok... Keşke dalgalarla gelen o soğuk sular hiç bozmasa rahatımı keşke hiç OLMASA o dalgalar...

Gölge

İnsanlar bilmez neler çektiğimi neleri içimden geçirdiğimi bilmezler aslında bir gölgeyim bir çok insanın yaptığı bir hatayım... Çok savaştım yara aldım ama hiç kaçmadım... Çok yoruldum ama sonunda anladım ki unutulmuşum... AMA anladım sonun da çünkü ben bir gölgeyim karanlıkta yürüyen bir gölgeyim aslında insanlar geçer yanımdan ama hatırlamazlar adımı bir daha... Bir hikaye tanıdık dilimin ucunda hatırlamaya çalıştıkça acı vermiş daha fazla...

Parallel Yollar

Sevecenlik, insanlık bunlar neden zayıf kılar beni her seferinde neden? Hep mi böyle olucak illa her zaman sıkılmış yumruklarlamı gezmeliyim yoruldum kavga etmekten. Biliyorum istesem üzerime gelen saldırganı saniyesine öldürebilirm belki onunla oynamak hoşuma gidiyor ama artık yoruluyorum. Artık türlü türlü planlar kurup domino etkisi yaratmaya çalışmak zor geliyor... Eskiden ne kolaydı... Bu yolları çook kat ettim ve bu yokkar kat edilerek bitmeyeceğni öğrendim en güzeli herkez gibi yol kenarında bir ev sahibi olmak yorulana bir bardak su saldıranada bir şarjor kurşunu ikram etmek...

Buymuş

Tamamiyle zorlamaymış bitmeyen fırtınaymış ulaşmaya çalıştığım hedef aslında hep fırtınanın ortasında kalmakmış. Uzaklardan yardıma gelenler oldu başaramadılar yolculuğa çıkmadan uyaranlar bile oldu ama olmadı... Genede çıktım bile bile... Islandım hırpalandım ama geçte olsa sonunda anladım dümeni kırdım yeni doğan güneşe... İlk başta tuhaf oldu sonra fark ettim çok su almıştım ve batıyorum direncim kalmamıştı... Sonra onaları gördüm beni kurtarmak için devamlı arkamdan gelenleri hepsi birer birer yardıma koştular bana yeni limanları gösterdiler.... Güneşin insanın içini ısıttığı eski anıların hiç birinin olmadığı limanlar fırtınanın ulaşamayacağı limanları...

Gurur..

Gurur nedir bir derebeylik efendisinin şovalyeleriyle arasında olan bağmıdır? Gurur ortaçağdamı kaldı herkeze sorarım kim yada ne olursa olsun gururumuzdan ödün vermelimiyiz bence vermemeliyiz çünkü gurur rakamla ölçülen bir birimi olan bir şey değildir. Bugün senin için 100 gururumu feda ettim diyemeyeceğimize göre... Bir kez ödün vermemiz demek hepsinin gitmesi demek olabilir. Gururu olmayan insanlar benim arkdaşım olurmu... OLMAZ olmayacakta gururum o kadar gurursuzların yanın da durmaz durmaz...