Şiddet

Önce bir düşünceydi... Düşüncesi bile bütün sinir uçlarımı uyarmaya yetiyordu... Dünyada zaman duruyordu düşünce aklımdayken şiddet uygulamalıydım diyorum kendime... Peki ya derecesi? Ne kadar acımasız ne kadar sert olmalıydım bu zalimliğe... Bir limit koymalımıydım? HAYIR... Planlar var aklımda başlayan... Ellerimde biten... Diyelimki karşıma şu anda karşıma çıktı yumruklarım yeri buluncaya kadar yüzünümü ezsem... Yoksa bir kenardan bulduğum kılcı tam göğsünemi saplasam kan mı akmalı illa nefretimin geçmesi için halbuki bu düşünceler aklıma geldikçe hep ensemden ısı olarak uçup kaçacağına inanırım birazcık sıcaklık birazcık sabır hiç bulaşmaya deymez. O hayır bu sefer değil bu sefer göğsünü kurşunla doldurmam lazım ki rahatlıyım.. Peki ya sonra rahat uyuya bilecekmisin onun acısı 3 saniye bile sürmeyecek.. Bazukamı kullansam yok yok oda olmaz gözlerinin içine bakıp o korkuyu yaşadığını görmem lazım en iyisi kılıç hayır haıyır yumruk ııııhh. Yok oda yetmez... Kelimeleri kullanmak lazım öyle cümlerler kullanmak lazımki duyulduğunda unutulmasın kıymık gibi devamlı batıp rahatsız etsin öyle şeyler söylenmeliki ölümüş olmayı dilesin karşındaki. Öyle sözler söylenmeliki...