Kabuk

Dirençliyim dedim yoktu dedim bitmişti düşündükçe içimdeki ateş kabarıyor katılaşmış şeyleri içten eritip yeniden ısıtıyor... Hoşlanmıyorum bu duygudan... Sanki değişen bir şey yokmuş gibi.. Olmalı aslında çünkü ben değiştim... Yıllar önceki sert kabuğuma geri çekildim açmıyorum kimseye içimdekileri... Dışardan hep düz bir çizgi çizmeye çalışıyorum aynı ölülerin kalp çizgisi gibi... Bazen ufak kıpırtılar oluyor sonra soğukluğu hissediyorum biraz kendi içime dönünce eski haline geri dönüyor herşey. Tam durulmuş bulanıklığı gitmiş engin maviliği geri dönmüş derken suların gene bulanıyorlar....