Devam (IV)

Her şey hazırdı orduma son kez baktım ufuğa doğru ufuktaki ışıklar şaçan ama ülkemi aydınlatamayan ülkeye doğru yok edicektim onu artık. Avludan aşağı inip ahıra gittim atım en yol zırhıyla kuşanılmıştı. Üstümdeki zırha aldırmadan tek hamlede bindim atıma... İlerledim komutanlarımın önüne çıktım. Saygı ve korkuyla harmanlanmış bir ifade vardı gözlerinde. Bütün sesimle bağırdım "Karanlığın askerleri işte beklediğiniz an bugün bu sefer barış antlaşması olmayacak bu sefer yanılsama olmayacak bu sefer orta yol bulunmaya çalışılmayacak..." Komutanlarım atlarına bindi ve bölüklerini başına geçti bende hepsinin önüne ve gözlerimiz kamaştıran askerlerimi ve beni kör etmek için parıldayan ışığa doğru harekete geçtik.