Özledim

Yağmur yağıyor dışarda... Hep bir hüzün getirir üstüme... Beni bir dertten öbürüne salar... Açımasızca döver damlarıyla camları yağmur her damlası ayrı bir ses katar yağmurun ahenkine... Benim göz yaşlarım ise dışardaki arkdaşları gibi değil sesiz ve güçsüz akmaya bile halleri kalmamış gene umutsuzca dökülüyorlar... Yetmezmi çektiğim çile bu hayatta yokmudur bir anlayanım.. Umutsuzca yaşamak zor heleki gidenlerin dönmeyeceklerini biliyorsan... Koşup çıkıyorum yağmurun altına onu hissetmek için birazolsun halen umut olduğunu düşünebilmek için... Gizlice ağlıyorum yağmurun altında nasıl olsa kimse fark etmez göz yaşlarımı kardeşleri gibi düşsünler toprağa... Zorluyorum kendimi içime bir umut ışığı doğması için elde edebildiğim ise sadece içimdeki fırtınanın yarattığı şimşeklerin ışığı...