Hata bende...

Herdefasında hata bende şimdi şimdi anlıyorum... Özgüveni kalmamış hayattan beklentisi kalmamış herşeyi kötü diyen insanlara umut oluyorum... O insanlarla paylaşıyorum mutluluklarımı özgüvenimi onları düştükleri çukurdan çıkartmayı amaç ediniyorum... Karşılığımı... kimi zaman hoş bir muhabet kimi zaman sıcak bir dostluk bazende kalbimi paylaşmak kuyunun içindeyken belli oluyor kişinin ne suna bileceği çıkıtğında ona göre oluyor insanın karşılık beklentisi ve insan sadece akrşılığını aldığında mutlu oluyor... Kimiside kuyunun dışına çıktığında herşeyi unutup tanımaz oluyor beni... Ozaman anlıyorum aslında hata yaptığımı aslında yapmam gereken şeyin kuyunun içindeki kişiye su ve yemek atıp ona boş umutlar verip kendimi eylendirmek olduğunu... Bu hayatta kuyunun dışına çıkarması gereken insanları seçemiyorum benim hatam burda deymeyecek insanlara harcıyorum hayatımdan uzun uzun süreleri... Kendime çok kızıyorum çünkü çok fazla kibirliyim verdiğim kararlardan dönmem ya karşımdakinin çok fadekar olması ve büyük adımlar atması yada benim gerçekten sarhoş olmama gerekiyor... Hayat beni sevmiyor...

Güven önemlidir benim için güvenemeyeceğim insanlara hayatımda yer yok..